ديگر ته مانده ي معده ام راهم در دهانم احساس مي كنم،شبيه جغدي كه فضولاتش را از دهان پس مي دهد.
حالا كه فهميده ام يك جزيره ي تنها هستم بايد مثل آتشفشان اعلان موجوديت كنم.
آنهم با اين تهوع كه يك ريز محتويات اسيد خورده ي من را به همراه انديشه هاي جويده شده ام ،مخلوط، فوران مي كند.
نه، اين يك داستان نيست ،اين حقيقتي تلخ است كه از بس تكرار شده،گوشي براي شنيدن نمي يابد،پس به زباني هم نياز ندارد كه با آن دوكلمه حرف حساب بزند ،آنهم در زمانه اي كه هر چه زور بزني، دو ضرب در دو يا پنج مي شود ويا سه و هفتاد و پنج صدم.
كدام حقيقت؟
اين حقيقت روبه روي شما بوده اين همه سال،اين حقيقت خود منم ،بازهم سووالي هست؟؟؟
خوب است همان پوزخند مسخره كفايت مي كند.
دو باره به دنياي تنهايي ام فرار مي كنم اينجا با تمام سادگي اش خوب مخفي گاهي است زيرا تمام چشمها وانمود مي كنند كه من را نمي بينند،بر خلاف چشمهاي قاضي زده ي بيرون كه به مرض خودعزيزبيني دچار شده اند.
چراغها را خفه مي كنم الا ان يكي كه هميشه ي خدا نيمسوز شده است. چشمهايم مي بينند يا نه؟
مهم نيست،مساله ي اصلي اين است كه تيغ ريش تراشي را بر ميدارم وآرام آرام پوستم را از گوشت جدا مي كنم.
نه، درد ندارد ،سوزهم ندارد،مگر با شما زندگي كردن چيزي شبيه اين احساسات جاندار مآبانه براي من گذاشته است.
يعني چه؟
پوستم راهم بكنم ،جمجمه ام من را لو مي دهد؟
باشد چاره اش يك چكش است حالا آنقدر بر سر و صورتم مي زنم تا شبيه يكي بشوم كه مثل خودم نيست،خوب است؟ خوب است؟
با زهم بهانه ؟؟؟
بدنم هم شكل مخصوص خود ش را دارد،باشد بياييد ،اينهم گوشتها و چربيهاي اضافه ام ،بگيريد،همه اش براي خودتان،لااقل بر سر خوردنش دعوا نكنيد ،زشت است،از شما بعيد است.نا سلامتي شما انسانهاي متمدن و با فرهنگي هستيد
حالا ديگر من، من نيستم...
ها؟
انديشه ام؟؟؟
نه اين يكي را نمي توانم،شما خودتان فكري بكنيد.
نه اين راه حل خوبي نيست.
باور كنيد
جواب نداده است
از كجا ميدانم ؟؟؟
بله،،،منطقي است،،،بايد بگويم...
انسانها ي عزيز ،خودتان يا شبيه به خودتان قبلا آن را قهوه اي كرده ايد آنهم با نخود و لوبيا و انگلهاي مختلف
اما تغيير نكرد ،هنوز هم بوي نور مي دهد....

امير هاشمي طباطبايي-زمستان 91

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: